Charakterystyka konstrukcji żelbetowych

Część II

Wykonywanie otworów w konstrukcji żelbetowej

Często w czasie realizacji celów budowlanych występuje konieczność wykonania otworów tak zwanych małośrednicowych potrzebnych do przeprowadzenia w danym miejscu instalacji obsługującej budynek. Z reguły nie ma problemu by uzgodnić z konstruktorem budynku wykonanie takich otworów, ale jeżeli nie może zostać wydana taka zgoda (głównie ze względu na osłabienie konstrukcji budynku) projektant instalacji zmuszony jest do szukania innej możliwości przejścia instalacji w innym miejscu.

Do wykonywania otworów w konstrukcji żelbetowej wykorzystujemy wiertnice, na przykład przy wykonywaniu otworów w ścianach lub stropach. W trudno dostępnych miejscach, w których montaż wiertnicy jest niedopuszczalny używa się ręcznych wiertnic (nasada na wiertarkę w kształcie koronki stalowej z zębami diamentowymi).

Termin - konstrukcje sprężone 

Terminem tym określamy konstrukcje wykonane z betonu, które zbrojone są tak zwanymi cięgnami. Cięgna te wywołują trwałe naprężenie w betonie znacznie wzmacniając całą konstrukcję.  

Przy czym rozróżniamy cięgna przyczepnościowe i cięgna bezprzyczepnościowe. 

1. System bezprzyczepnościowy polega na stosowaniu pojedynczego cięgna pokrytego specjalną osłonką mającą na celu minimalizację przyczepności do betonu.  O bezpieczeństwie konstrukcji nośność kabla, zakotwienie (sposób zbrojenia strefy zakotwień).  

2. System przyczepnościowy polega natomiast na umieszczeniu cięgien w specjalnych kanałach stalowych bądź plastikowych. Po sprężeniu kanały są iniektowane, to zapewnia właściwą przyczepność kabla do betonu. Istotne jest by uniemożliwić wykraplanie się pary wodnej w pobliżu stref zakotwienia cięgien.

Do kategorii konstrukcji sprężonych zalicza się także konstrukcje strunobetonowe i kablobetonowe. Konstrukcje sprężone stosuje się przy budowie różnego rodzaju silosów, mostów i dźwigarów.